เมื่อนิตยสาร Time ระบุนักข่าวที่ต้องเผชิญกับการกดขี่ข่มเหง จับกุม หรือฆาตกรรมเป็นบุคคลแห่งปี 2018 นิตยสารดังกล่าวได้กล่าวถึงพวกเขาว่าเป็น “ผู้พิทักษ์” ใน “สงครามกับความจริง” มันเป็นการตำหนิอย่างรุนแรงต่อผู้ที่ดูหมิ่นนักข่าวในฐานะพ่อค้าเร่ของ “ข่าวปลอม” และ “ศัตรูของประชาชน” แต่สำหรับนักแปลอิสระที่เสี่ยงชีวิตในพื้นที่ที่มีความขัดแย้ง การยอมรับไม่ได้ช่วยเปลี่ยนแปลงความจริง
พนักงานต่างชาติไปก่อน
ฉันเป็นนักข่าวต่างประเทศอิสระเมื่อฉันย้ายไปเม็กซิโกซิตี้ในปี 2520 สองปีต่อมาฉันเป็นนักข่าวของ United Press International
ในขณะนั้น เม็กซิโกมีพนักงานจำนวนมากและนักข่าวอิสระซึ่งครอบคลุมไม่เพียงแค่เม็กซิโกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอเมริกากลางและแคริบเบียนด้วย แต่จำนวนพนักงานและนักข่าวอิสระที่อยู่ที่นั่นก็ลดลง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะช่องทางสำหรับงานของพวกเขาลดขนาดลงหรือหายไป ตามการสัมภาษณ์ของฉันกับเพื่อนร่วมงานที่ยังคงอยู่ในตำแหน่งของพวกเขาในเมืองหลวงของเม็กซิโก
การเปลี่ยนแปลงในเม็กซิโกไม่ได้เกิดขึ้นอย่างโดดเดี่ยว เริ่มตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1980 จำนวนนักข่าวประจำที่โพสต์ในเมืองต่างประเทศเพื่อให้ครอบคลุมเรื่องราวที่มีความสำคัญระดับโลกเริ่มลดลง การศึกษาแสดงให้เห็นว่าแนวโน้มนี้เร่งขึ้นในทศวรรษ 2000
ดังที่นักข่าว Sherry Ricchiardi ระบุไว้ในบทความปี 2008 ที่ตีพิมพ์โดยAmerican Journalism Reviewว่า “สำนักงานต่างประเทศยังคงตกต่ำเหมือนโดมิโน Boston Globe ปิดสำนักงานระหว่างประเทศแห่งสุดท้ายจากทั้งหมดสามแห่งในกรุงเบอร์ลิน โบโกตา และเยรูซาเลมเมื่อต้นปีนี้ บัลติมอร์ซันวางแผนที่จะปิดแอฟริกาใต้และรัสเซียภายในสิ้นปี 2550 และออกจากจีนไปแล้ว”
ในรายงานที่ก้าวล้ำในปี 2547 เรื่อง “ นิยามใหม่ของการติดต่อจากต่างประเทศ ” ผู้เขียน John Maxwell Hamilton และ Eric Jenner เขียนว่าแรงกดดันทางเศรษฐกิจ โลกาภิวัตน์ และความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีล้วนนำไปสู่ “การลดลงอย่างเรื้อรัง” ของนักข่าวต่างประเทศเต็มเวลา
แฮมิลตันและเจนเนอร์ตั้งข้อสังเกตว่าหนังสือพิมพ์ใช้งบประมาณมากกว่า 250,000 ดอลลาร์ต่อปีเพื่อสนับสนุนนักข่าวต่างประเทศ โดยเครือข่ายจ่ายเงินมากถึงสองเท่าสำหรับนักข่าวโทรทัศน์และทีมผู้ผลิต
ประมาณการเหล่านี้มาจากปี 2547 วันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตความขัดแย้ง ค่าประกันและมาตรการรักษาความปลอดภัยอาจผลักดันราคาสำหรับนักข่าวหรือทีมงานทีวีให้สูงขึ้นมาก
การอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด
นักแปลอิสระ – ถูกกว่ามากในการจ้าง – ได้เข้ามาแทนที่นักข่าวที่ได้รับเงินเดือนเป็นส่วนใหญ่
นักข่าวที่ให้ความสำคัญกับความยืดหยุ่นและโอกาสในการติดตามเรื่องราวที่สร้างแรงบันดาลใจอาจมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้รับทางสายย่อยในช่องทางหลัก
แต่งานฟรีแลนซ์เป็นงานที่หนักหน่วง และนักแปลอิสระขาดการสนับสนุน การเตรียมการ และความปลอดภัยตามปกติที่มอบให้กับพนักงาน
ดังที่ช่างภาพข่าว Dominic Bracco บอกฉันระหว่างการสัมภาษณ์เมื่อเร็ว ๆ นี้สำหรับ ซีรี่ส์สารคดี ” Freelancer ” ของฉัน เกี่ยวกับนักข่าวต่างประเทศ “มันยาก มีการแข่งขันมากมาย มีคนเก่งมากมาย คุณต้องดีขึ้นและฉลาดขึ้นเพื่อเอาตัวรอด เพื่อที่จะได้เป็นอาชีพนี้ คุณต้องทุ่มเทให้หมดตัว”
เช่นเดียวกับนักแปลอิสระคนอื่นๆ โดมินิกและภรรยาของเขา เมแกน ดาลิวาล ซึ่งเป็นช่างภาพข่าวเช่นกัน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเสนอเรื่องราวไปยังร้านค้าต่างๆ มากมาย สมัครขอรับทุน เข้าแข่งขัน และสร้างความสัมพันธ์ส่วนตัวกับบรรณาธิการ
เช่นเดียวกับความสัมพันธ์อื่นๆ ความสัมพันธ์ระหว่างนักแปลอิสระกับบรรณาธิการนั้นเกิดจากความไว้วางใจที่สร้างขึ้นโดยการผลิตผลงานที่โดดเด่นตามกำหนดเวลา
แต่คนทำงานอิสระมักตกเป็นเหยื่อของการแสวงหาประโยชน์ในระดับที่เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ไม่เคยประสบมาก่อน
ในบทความรีวิว Columbia Journalism Reviewเกี่ยวกับการปฏิบัติต่อ freelancer ของ Vice News นั้น Yardena Schwartz เขียนว่า “ในยุคของการสื่อสารมวลชนที่คนทำงานอิสระเริ่มชินกับการได้รับการปฏิบัติเหมือนฟันเฟืองที่ใช้แล้วทิ้งในการผลิตข่าว Vice ดูเหมือนจะอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เป็นเจ้าของ.”
แม้ว่าคนทำงานอิสระจะคุ้นเคยกับการจ่ายเงินล่าช้าสำหรับงานของพวกเขา แต่ Vice ดูเหมือนจะทำให้คนทำงานอิสระหลายคนแข็งทื่อ
“นักข่าวที่เคยทำงานให้กับ Vice บอกกับ CJR ว่าบริษัทเผยแพร่งานของพวกเขาโดยไม่จ่ายเงิน สัญญากับพวกเขาว่างานที่ได้รับมอบหมายจะถูกยกเลิกในภายหลัง และขอความช่วยเหลือจากนักข่าวเกี่ยวกับสารคดีที่ครอบคลุมประเด็นที่พวกเขาเขียนถึงโดยไม่มีแผนจะจ่ายเงินให้พวกเขา สำหรับงานของพวกเขา” ชวาร์ตษ์รายงาน
ระหว่างการอภิปรายเมื่อไม่นานนี้เกี่ยวกับงานฟรีแลนซ์ที่ Overseas Press Club ในนิวยอร์กซิตี้ ฟรีแลนซ์จากต่างประเทศคนหนึ่งกล่าวว่าเขาไปนิวยอร์กเพื่อกดดันร้านค้าที่ค้างชำระเขารวมเป็นเงิน 60,000 ดอลลาร์
ผู้สื่อข่าวของเจ้าหน้าที่แทบจะไม่ต้องจัดการกับประเด็นต่างๆ อย่างเช่นที่อ้างถึงในบทความรีวิววารสารศาสตร์โคลัมเบีย หรือที่ชมรมสื่อมวลชนต่างประเทศ ส่วนใหญ่จะได้รับเช็คเงินเดือน ประกันสุขภาพ และเวลาทำงานปกติ ก่อนที่จะถูกส่งไปต่างประเทศไปยังเขตความขัดแย้ง ส่วนใหญ่ตอนนี้ได้รับหลักสูตรความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัย รวมทั้งการฝึกอบรมทางการแพทย์ฉุกเฉิน หากพวกเขาเคยได้รับบาดเจ็บหรือถูกลักพาตัว พวกเขาและครอบครัวสามารถพึ่งพาการสนับสนุนจากบริษัทได้
ตัวอย่างเช่น ในปี 1989 สมาชิกของกลุ่มกองโจร Shining Path Maoist ของเปรูได้ลักพาตัวนักข่าวของ Newsweek นักข่าว Joe Contreras และฉันใน Upper Huallaga Valley ที่ผลิตโคเคนของประเทศนั้น นิตยสารเล่มนี้ทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยชีวิตเราก่อนที่กองโจรจะปล่อยเราเป็นอิสระหลังจากเราถูกจับได้สองวัน
เข้าสู่ความมืดมิด
แม้จะมีอุปสรรคเหล่านี้ นักแปลอิสระจากต่างประเทศยังคงผจญภัยไปยังภูมิภาคที่ซับซ้อนและอันตรายที่สุดบางแห่งของโลก
รายงานเรื่องราวสำคัญมากมาย
ในปี 2013 เจสัน มอตลากห์ นักแปลอิสระใช้เวลาเกือบสามเดือนในบังกลาเทศเพื่อรายงานการพังทลายของ อาคาร รานา พลาซ่าอุบัติเหตุครั้งร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้า และอาคารที่คร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่า 1,200 คน
ในปี 2018 คริสตินา โกลด์บาม ร่วมงานกับเดอะนิวยอร์กไทมส์หลังจากทำงานเป็นนักข่าวต่างประเทศอิสระในแอฟริกาตะวันออกเป็นเวลาสี่ปี ซึ่งเธอใช้เวลาหนึ่งปีในโซมาเลียเพื่อรายงานปัญหาด้านความมั่นคงของสหรัฐฯ ขณะอยู่ที่โมกาดิชู เธอรายงานเกี่ยวกับบทบาทของกองทัพสหรัฐฯ ในการสังหารหมู่พลเรือน 10 คนการก่อตัวของฐานทัพลับของกองทัพสหรัฐฯที่อยู่ห่างออกไป 70 ไมล์นอกเมือง และรายละเอียดเกี่ยวกับการเสียชีวิตจากการสู้รบสองครั้งแรกของสหรัฐฯในโซมาเลียนับตั้งแต่แบล็กฮอว์กดาวน์
พนักงานไม่กี่คนมีละติจูดในการทำงานกับเรื่องราวเช่นนี้เป็นระยะเวลานาน ถ้าไม่ใช่สำหรับฟรีแลนซ์สองคนนี้ สาธารณชนจะเข้าใจน้อยลงมากเกี่ยวกับต้นทุนอันน่าเศร้าของเสื้อผ้าแฟชั่นที่ผลิตในบังคลาเทศ หรือเกี่ยวกับการขยายตัวของกิจกรรมทางทหารของสหรัฐในแอฟริกา
ทว่านักแปลอิสระทั่วโลกมักพบว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย ในรายงานประจำปีคณะกรรมการคุ้มครองนักข่าวพบว่า ณ วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2561 นักข่าว 251 คนถูกจำคุกเนื่องจากการทำงาน จากทั้งหมดนั้น 75 คนเป็นฟรีแลนซ์
บางทีในการรับรู้ถึงบทบาทที่โดดเด่นมากขึ้นของฟรีแลนซ์ในการรายงานข่าวทั่วโลก เราได้เห็นการเกิดขึ้นขององค์กรที่ทุ่มเทให้กับการสนับสนุนฟรีแลนซ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
กลุ่มที่ให้การสนับสนุนอย่างกว้างขวางที่สุดกลุ่มหนึ่งคือACOS Allianceซึ่งเป็นกลุ่มพันธมิตรในลอนดอนที่มีภารกิจออกแบบมาโดยเฉพาะ “เพื่อฝังวัฒนธรรมความปลอดภัยในห้องข่าวและในหมู่นักข่าวอิสระและนักข่าวท้องถิ่นทั่วโลก”
กลุ่มอื่นๆ ที่ให้ความช่วยเหลือแก่นักแปลอิสระ ได้แก่Pulitzer Center on Crisis Reportingและ Sebastian Junger’s Reporters Instructed in Saving เพื่อนร่วมงาน
ในขณะที่สื่อกระแสหลักหันมามองจากที่ไกลๆ ไปสู่ประเด็นภายในมากขึ้นเรื่อยๆ คนทำงานอิสระจึงสวมบทบาทเป็น “ผู้พิทักษ์” แห่งความจริง
Credit : lokumrezidans.com koolkidsswingsets.com homelinenmanufacturers.com pulcinoballerino.com promotrafic.com vikingsprosale.com gucciusashop.com dereckbishop.com seedietmagic.com ravensfootballpro.com
